Gdy dzięki protekcji Janiny Orynżyny stolica spojrzała przyjaznym okiem na kwiaty z wiórków osikowych, pewnych procesów nie dało się już zatrzymać. Wystawa “Kwiaty dla Warszawy” w 1965 uruchomiła machinę, która przez około dwadzieścia lat sprawnie działała i wytwarzała wciąż nowe wzory. Pojawiły się ozdoby klejone, których do tej pory ośrodek nie produkował. Wprowadzono innowacje w sposobie farbowania wiórów, zaczęto stosować nowe odcienie, powstałe dzięki eksperymentom w łączeniu barw.
/fragment publikacji do projektu/
Wystawę reklamował plakat autorstwa Waldemara Świerzego.
Źródło zdjęcia – dom aukcyjny Artissima