Wiosna nieśmiało zagląda do okien, a kaczeńce są jednymi z pierwszych kwiatów, które cieszą oko po srogiej zimie. Nasz osikowy bukiecik może nie jest żywy, ale przyznacie, że piękny 
Kaczeńce
Kwiaty na plakacie Waldemara Świerzego
Gdy dzięki protekcji Janiny Orynżyny stolica spojrzała przyjaznym okiem na kwiaty z wiórków osikowych, pewnych procesów nie dało się już zatrzymać. Wystawa “Kwiaty dla Warszawy” w 1965 uruchomiła machinę, która przez około dwadzieścia lat sprawnie działała i wytwarzała wciąż nowe wzory. Pojawiły się ozdoby klejone, których do tej pory ośrodek nie produkował. Wprowadzono innowacje w sposobie farbowania wiórów, zaczęto stosować nowe odcienie, powstałe dzięki eksperymentom w łączeniu barw.
/fragment publikacji do projektu/
Wystawę reklamował plakat autorstwa Waldemara Świerzego.
Źródło zdjęcia – dom aukcyjny Artissima
Dzień stolarza
Dziś świętują wszyscy stolarze, dlatego dzielimy się zdjęciem z warsztaty wspaniałego Pana Stanisława Kaczorowskiego. Dzięki niemu będziecie mogli zobaczyć, jak z balika cięto łyka.
Wszystkiego dobrego drodzy stolarze
Okoliczni stolarze, z racji swojej profesji, znali najlepiej tajniki drewna. W temacie wiórów mieli doświadczenie, gdyż współpracowali z hutą szkła w Zawierciu, dla której wykonywali je jako materiał opakunkowy szklanych wyrobów. W przekazie ustnym, dotyczącym stolarzy z Koziegłów, pozostało nazwisko braci Słocińskich. Wspomina o nich Leokadia Mer (rocznik 1912) podczas badań przeprowadzonych w latach 80. XX wieku. Starszy z nich, Jan, prowadził warsztat stolarski, w którym wykonywał trumny oraz meble. Pomagał mu Władysław, stolarski samouk. Ich warsztat nie wyróżniał się niczym szczególnym, swoją pracę opierali o wykorzystanie hebla z dwoma rączkami po bokach. Takim strugiem pracowały dwie osoby – jedna popychała go po baliku, druga, trzymając za rączki, pociągała go do siebie. W ten sposób strugano wióry do pakowania szkła, które nie nadawały się do wykonywania plecionki. Konieczna była modernizacja warsztatu i dostosowanie go do potrzeb rękodzielników.
/fragment publikacji do projektu/
Ten sławny kogucik
Twórczynie zapraszane były również na konkursy organizowane poza siedziba spółdzielni „Zawada”. W przeglądzie “Kwiaty dla Polski Ludowej” w 1974 roku zdobyły aż trzynaście trzecich nagród, każda po czterysta złotych. Chcąc uhonorować tak spektakularny sukces „Zawady”, „Cepelia” zdecydowała o przyznaniu, w podzięce za przygotowanie i zaangażowanie, nagród dla prezesa spółdzielni oraz kierownika do spraw technicznych w wysokości ośmiuset złotych dla każdego z nich. „Cepelia” w tym samym roku wystosowała również pismo do zarządu spółdzielni, chwaląc osiągnięcia konkursowe oraz doceniając trud w rozwój wzornictwa z wiórów osikowych. Dokument, podpisany przez samego prezesa Tadeusza Więckowskiego, niesie ze sobą również prośbę o rozszerzenie asortymentu wzorów o wiórkowe koguty. Prośba „góry” została spełniona, a wiórkowe koguty stały się jednym z najpopularniejszych motywów realizowanych przez chałupników i, obok herbu miasta, symbolem Koziegłów.
/fragment publikacji do projektu/
Farbowanie wiórków
W każdym warsztacie znajdowało się wydzielone miejsce, w którym kobiety farbowały wiórki. Miski, miednice, garnki były pojemnikami, w których mieszano barwniki. Przestrzegano zasady, że w danym naczyniu mieszano zawsze jeden i ten sam kolor, aby zapobiec niekontrolowanemu łączeniu barw. Farby rozpuszczano we wrzącej wodzie z dodatkiem octu, aby kolor był trwały, a ilość proszku, który wsypywano do naczynia, miała wpływ na intensywność uzyskanego koloru. Farbowano powiązane w pęczki wióry, wyplecione sztuczki, a także gotowe już wyroby, jak kapelusze. Zabarwione drewno suszono w zaciemnionym miejscu, na powietrzu lub w ciepłym pomieszczeniu. Właściwe wysuszenie wiórków było zadaniem kluczowym, gdyż zawilgocone mogły zapleśnieć.
/fragment z publikacji do projektu/
Dzień Kobiet
Drogie Panie! Dzień Kobiet zawsze zapełnia kolorami nawet najbardziej szary, zimowy dzień. Dziś u nas co prawda słońce pięknie świeci, za to kwiatów wokół próżno szukać. Przesyłamy Wam wiec wirtualnie ten osikowy bukiet i myślimy o Was ciepło. 
Dzień kota
17 lutego świętują wszystkie koty. Nasz, piękny i kolorowy, macha do was osikowym wąsikiem. Miłego kociego dnia 😀
Teresa Kaczorowska – 1939-2021
Ze smutkiem informujemy o śmierci niezwykłej twórczyni, Teresy Kaczorowskiej. Jeszcze we wrześniu miałyśmy okazję spotkać się z Panią Teresą i porozmawiać na temat projektu. Nagrałyśmy jej wypowiedzi, zarejestrowałyśmy plecenie kwiatków z wiórów osikowych. Odeszła jedna z ostatnich skarbnic wiedzy na temat wytwórczości koziegłowskiej.
Teresa Kaczorowska (1939-2021) była jedną z najbardziej utytułowanych i zasłużonych twórczyń ludowych naszego regionu. Wzory ozdób z wiórów osikowych jej autorstwa były powielane na szeroką skale i trafiały w ręce amatorów rękodzieła w kraju i zagranicą. Prezentowała swoje prace na wystawach w Belgii, Holandii i Szwecji.
Rodzinie i bliskim składamy serdeczne kondolencje.
Spoczywaj w pokoju 
Kwiaty dla Warszawy
O tym, że w Koziegłowach się plecie stolica dowiedziała się w 1965 roku za sprawą wystawy “Kwiaty dla Warszawy”. Ta niezwykła ekspozycja powstała z okazji 700-lecia Warszawy z inicjatywy Cepelii oraz Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Warszawie.
Zdjęcie pochodzi z warszawskiego tygodnika ilustrowanego “Stolica” i przedstawia wieniec wykonany z osikowych kwiatów. W jego środku znajduje się wieniec żywiecki.
Wiórki w obiektywie
Powoli kończymy fotografowanie obiektów, które wezmą udział w projekcie. Optymistycznie patrzymy w przyszłość i czerpiemy pozytywną energię z niezwykle barwnych wiórków osikowych ☺🥰